Wspinaczka zyskuje w naszym kraju coraz więcej zwolenników. I choć większości z nas nadal kojarzy się głównie ze skałkami, tak naprawdę pod jej nazwą kryją się różnorodne formy aktywności.

Wiedzą to ci, którzy zasmakowali już w tym sporcie. Dla nich wspinaczka to coś więcej niż tylko trening, to styl życia — bardzo ryzykowny, ale uzależniający. Nie można więc zapominać, że jest to bardzo wymagająca dyscyplina. Wytrzymałość, siła, sprawność fizyczna czy równowaga to absolutna podstawa. Rozpoczęcie wspinania bez odpowiedniego przygotowania może być tragiczne w skutkach. Tak więc kursy wspinaczkowe to podstawa.

Dawniej wybór szkolenia był oczywisty – pierwszy był skałkowy, później taternicki i to wszystko, teraz możliwości jest znacznie więcej. Wszystko zależy od założonych celów, rodzaju wspinaczki i umiejętności.

Zachęcamy do lektury dzisiejszego wpisu o charakterze poradnikowych, w którym powiemy nieco więcej o samej wspinaczce, jej odmianach, a także o szkoleniach, które warto wziąć pod uwagę, by wspinać się bezpiecznie.

Wspinaczka i jej odmiany

Jak na dyscyplinę, której definicja jest bardzo zwięzła, wspinaczka ma bardzo różnorodne i ciekawe oblicza. W żadnym wypadku nie jest to tylko przemieszczanie się po stromym terenie z wykorzystaniem rąk i nóg. Wspinaczka to znacznie więcej! Wystarczy poznać jej rodzaje: górska, skałkowa, klasyczna, ściankowa, bouldering czy free solo, a to jeszcze nie wszystko. Amatorzy wspinania naprawdę mają w czym wybierać.

Poniżej zamieszczamy kilka słów o najpopularniejszych odmianach tej aktywności fizycznej.

• Wspinaczka skałkowa – z całą pewnością obok wspinaczki ściankowej jest to najpopularniejsza forma tej dyscypliny sportu. Jak sama nazwa wskazuje, uprawia się ją na stromych terenach skalnych w warunkach wyłączających śnieg i oblodzenia. Polega na pokonywaniu wyznaczonych tras, przeważnie w zespołach dwu osobowych, gdzie jedna się wspina, a druga asekuruje. Ten rodzaj wspinaczki uprawia się sportowo i rekreacyjnie. W Polsce intensywnie uprawiana m.in. na skałkach Jury Krakowsko – Częstochowskiej. Wśród najbardziej utytułowanych Polaków we wspinaczce skałkowej znajdziemy: Łukasza Dudka, Mateusza Haładaja, Marcina Wszołka, Kingę Ociepkę-Grzegulską i Olę Taistrę. Choć sukcesy odnoszą także coraz młodsi zawodnicy.
• Wspinaczka górska – wymaga zaawansowanych umiejętności, gdyż odbywa się w warunkach górskich, w których konieczne jest stosowanie specjalistycznego sprzętu. Cechami charakterystycznymi tej formy wspinaczki są: wielowyciągowy profil dróg i różnorodne style, m.in. light, alpejski, wyprawowy, solo, fast czy kapsułowy. Co więcej, do wspinaczki górskiej zaliczają się: himalaizm, alpinizm i taternictwo. W historii światowej wspinaczki górskiej znajdziemy wielu utalentowanych Polaków. Są to m.in. Wanda Rutkiewicz, Jerzy Kukuczka, Krzysztof Wielicki, Denis Urubko, Adam Bielecki czy Wojciech Kurtyka, choć lista zasłużonych jest znacznie dłuższa.
• Wspinaczka klasyczna – w tej odmianie wspinaczki używa się tylko siły własnych mięśni. Dopuszcza się używanie sprzętu, ale jedynie w celach asekuracyjnych. Niedopuszczalne jest wspomaganie się nim podczas pokonywania przewyższeń.
• Wspinaczka na sztucznej ściance – najczęściej jest początkiem przygody ze wspinaczką i służy głównie do treningów, ale sprawdza się także, jako forma zabawy. Ścianki wspinaczkowe można znaleźć obecnie w większości sal treningowych, choć mają one różne stopnie trudności. W Warszawie w 2017 r. powstała jedna z najtrudniejszych i najwyższych ścianek w Polsce. Arena Wspinaczkowa Makak, bo o niej mowa cieszy się popularnością także wśród zagranicznych wspinaczy. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych i utytułowanych gości był Czech Adam Ondra.
• Bouldering – głównym jego celem jest wspinanie się na ogromne głazy, stąd też wywodzi się nazwa – boulder w języku angielskim oznacza głaz. Popularność boulderingu to zasługa Johna Gilla, amerykańskiego wspinacza. Cechą charakterystyczną jest tutaj forma asekuracji, tzw. crash pady.
• Free solo – wśród fanów wspinaczki tę formę spopularyzował Alex Honnold. To najniebezpieczniejsza odmiana tej dyscypliny, gdyż odbywa się bez żadnej asekuracji.

To zaledwie kilka z możliwych opcji, bowiem wspinaczka ma wiele ciekawych twarzy. Warto więc zgłębić wiedzę i znaleźć dla siebie optymalną jej formę.

Wspinaczka – na jakie kursy warto się zapisać

Ile odmian wspinaczki, tyle kursów, więc mówiąc jednym zdaniem: jest w czym wybierać. W szerokiej gamie szkoleń znajdą coś dla siebie zarówno amatorzy, jak i bardziej zaawansowani wspinacze. Jedno jest pewne, zawsze należy się uczyć od instruktorów. W tym sporcie wiedza i doświadczenie to często gwarancja przetrwania. Ryzyko jest bardzo duże, dlatego nie warto iść na skróty.

Początkujący powinni rozpocząć od kursów na sztucznych ściankach, następnie robić szkolenia uzupełniające, pomagające w przejściu na skałkowe lub związane z asekuracją. Kolejnym krokiem będzie kurs taternicki. Zdobyta w tego trakcie wiedza, będzie solidnym fundamentem do bardziej zaawansowanej edukacji i samorozwoju w tej dyscyplinie.

Bardziej doświadczonym wspinaczom proponujemy kursy wspinaczki wielowyciągowej, zaawansowanej turystyki wysokogórskiej, nawigacji w terenie górskim lub autoratownictwa. Ciekawą opcją jest także kurs instruktora wspinaczki, szczególnie dla tych, którzy chcieliby połączyć przyjemne z pożytecznym, czyli zarabiać na swojej pasji. Pracując, jako instruktor nadal można się rozwijać, doskonalić umiejętności, a także zbierać fundusze na kolejne, fascynujące wyprawy.